فرزندی که به راه پدر رفت/ وبلاگ علی شیرین روزنامه نگار

فرزندی که به راه

پدر رفت....

وبلاگ علی شیرین(روزنامه نگار): شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد که برای درمان یک بیماری در بیمارستان دچار مشقت فراوان شده باشید ، نوبت برسد یا نرسد ، وقت بدهند یا ندهند ، دکتر باشد یا نباشد ، تخت خالی گیرتان بیاید یا نیاید ؟ دارو پیدا شود یا نشود و...

..
قدرت پرداخت هزینه های میلیونی را داشته باشیم یا نداشته باشیم و... همه دغدغه ها و گوشه های اندکی از مشکلات، کمبودها و نابسامانی های مراکز درمانی و بیمارستانی ما در تهران و سایر نقاط کشور است؛ اشتباه نکنید قصد سیاه نمایی ندارم، اما بنا هم نیست چشممان را بروی واقعیت های جامعه ببندیم و سر در لاک بی تفاوتی فروبریم روزهایی که پشت سر گذاشتیم یک اتفاق تازه در این حوزه رخ داد که جادداشت و دارد دربارة آن بسیار نوشته ، گفته و پرداخته شود .
تا شاید بتوانیم در لوای آن یک فرهنگ سازی هم صورت بگیرد ؛ تماس ما با یک بانوی نیک اندیش واقف پس از چند بار محقق شد او نمی توانست صحبت کند و اصلاً بنا نداشت صحبت کند و لزومی احساس نمی کرد از یک اقدام خیر عظیمی سخن بگوید.برای دلش ، رضایت خداوند و کمک به مردم ، دیگر خواهی و نوع دوستی از مایملک اش گذشته بود و دوست دارد اقدام خیرش مخفی بماند ، اما اصرار ما او را مجبور کرد سخن بگوید ، فهیمه لولاگر در خانواده ای واقف متولد شده است پدر بزرگ ، پدر و مادرش همه واقف بوده اند ؛ بیمارستان لولاگر ، مسجد لولاگر ، چاه آب دولاب و یک مدرسه در کمرد جاجرود و... یادگارهای ماندگار این خانواده است.
فهیمه لولاگر در چنین خانواده ای رشد و نمو کرده است و اگر امری غیر از وقف از او سر بزند باید تعجب کنیم.اموال پاک و طیب فهیمه لولاگر نیز با هدایت و راهبری خودش به چشمه جاری و زلالی تبدیل شده که نامش همچون پدرش تا دودمان قیامت ماندگار خواهد بود.بله او نامش را در عداد واقفان نیک اندیش و با وقف 5 باب خانه به ثبت رسانده است.دو باب از این اماکن مسکونی هم متعلق به مادرش است .فهیمه لولاگر دو عامل را در کسب توفیق عنوان واقف در حیات دنیوی مؤثر می داند ؛ یکی تربیت خانوادگی ودیگری هم مال حلال. 
* انگیزه ای که موجب وقف شد
برای انجام کاری بیمارستانی به بیمارستان لولاگر رفتم ؛ شرایط بسیار بغرنج بود، مردم در رنج بودند ؛ فضا محدود و امکانات کم ، شاهد بودم مردم باچه سختی دنبال کار درمانی خویش بودند ، کمبود را به خوبی حس کردم ، کمبود فضا ، امکانات ، تجهیزات و همین جا بود که تصمیم گرفتم از منفعت این واحد مسکونی بگذرم .
لولاگر شرف انسانی را ودیعه ارزشمند حیات انسانی می داند و می افزاید : انسان باید از خودش و داشته هایش برای مردم بگذرد و آنها را به پای مردم بریزد اگر همه چیز را برای خودمان و خودخواهی مان خواستیم دیگر ، انسانیت مروت ، مردانگی ، ایثار و جاودانگی معنا نخواهد یافت.من تصور می کنم باید برای وقف کردن شرایط مردم و محرومان را درک کرد. وقتی شرایط را از نزدیک لمس کردیم . آنگاه انگیزه وقف کردن ، نوع دوستی و دیگر خواهی در وجودمان زنده می شود.
* مردم ، نیاز های روز را مد نظر قرار بدهند !
لولاگر اما در ادامه به نکته ای مهم اشاره می کند و آن اینکه وقف های جدید باید متناسب با شرایط و نیازهای روز و درخواست ها باشد ، بیماری ، بیمارستان و درمان شاید یکی از نیازهای اساسی روز باشد که وجوب آن از آب و غذا هم بیشتر است، همه مردم نمی توانند به شخصه خودشان را درمان کنند باید کمک کرد؛ ثروتمند و افراد متمکن همانگونه که بر بالها و شانه های جامعه سوارشده و به تمکن مالی رسیدند امروز نیز بایدثروتشان را برای جامعه و متناسب با نیازهای هزینه کنند.
هرگاه توانستیم خودمان را جای مردم قرار بدهیم و حال و هوای آنها را حس کنیم به جایگاه شایسته و بایسته وقف پی خواهیم برد.
فهیمه لولاگر ؛ در راستای ادامة راه پدر هفته پیش همزمان با هفته وقف 5 باب واحد مسکونی متعلق به خود و مادرش را به ارزش بیش از 2 میلیارد و400 میلون تومان وقف توسعه و تجهیز بیمارستان لولاگر کرد که پدرش وقف بنای آن بودند